Nagsimula ang lahat sa bulubundukin ng Kentucky. Munting paslit pa lang siya noon nung takbuhan ng tatay niya ang batas at ilipat ang kanyang pamilya sa Jeffersonville, Indiana. Ikinuwento niya rito ang pinakauna niyang mga pangitain at kung papaanong itinagubilin sa kanya ng Panginoon na mamuhay ng malinis na pamumuhay. Pinakasalan niya ang kanyang pinakamamahal at namumuhay ng masayang buhay bilang isang batang-batang ministro na maayos ang hanapbuhay at may dalawang anak, subalit dumating ang trahedya. Tunay ngang mababago ang iyong pananaw sa buhay pagkatapos mong mapakinggan si Rev. William Branham na ikinukuwento ang kasaysayan ng kanyang buhay.

Naituro sa atin ng modernong daigdig ng relihiyon na ang pagiging Cristiano ay ang pag-anib sa isang simbahan. Ang totoo n'yan, pinagwawatak-watak ng mga denominasyon ang mga tao sa iba't ibang mga sekta at kulto, at pinaglalaban-laban tayo sa isa't isa. Kay Cristo lamang matatagpuan ang kaligtasan; hindi ito maaaring makamit sa pamamagitan ng pag-anib lang sa isang denominasyon. Naipagpalit nga ba nating mga “Cristiano” ang ating personal na pakikipag-ugnay sa Panginoong Jesus Cristo sa mga kredo at dogma? Panahon na upang manumbalik sa Biblia.

Heto ang iniisip ng maraming tao patungkol sa kung anong nangyari sa Halamanan ng Eden: Inutos ng Diyos kina Adan at Eba na huwag kainin ang isang bungangkahoy. “Nilinlang” ng serpiyente si Eba na kainin ang bungangkahoy na iyon. Pagkatapos ay inalok ito ni Eba kay Adan, and ganoon din ang ginawa niya, na siyang dahilan upang mabatid nilang sila'y hubad at nagdulot na mahulog ang sangkatauhan. Ang malinaw na mga katanungan dito ay: anong klaseng ahas ang nakapagsasalita, bakit nangabuksan ang kanilang mga mata na sila'y hubad noong kainin nila ang bungangkahoy, at bakit sila nagkaroon ng mga anak pagkatapos nito? Simple lamang ang sagot, at ipinapaliwanag 'yan dito sa pangangaral na ito.

Natitiyak kong nangungusap ako sa mga tao ngayong umaga na nakaabot na sa ganoong kalagayan. Nanggaling na ako sa ganoon maraming beses na mismo. Kapag binalikan ko at sinundan ko ang yapak ng buhay ko pabalik at itinaob ang bawat bato, at makikita kong may nagawa akong mali, ipahahayag ko iyon at sasabihin, “Panginoong Diyos, itutuwid ko iyon,” at gagawin ko nga ang gayon. Saka babalik na muli at sasabihin, “Ngayon, Panginoon, Ikaw ay Diyos; tutugunin Mo ako. Tunay ngang natugunan ko na ang bawat kahilingan na hinihingi Mong gawin ko. At ang bawat kahilingan, ay natugunan ko na.” At gayunma'y hindi pa rin Siya kikilos, para bang naroong nananahimik, doon mo kailangang maging tiyak na Siya ay Diyos. Huwag kang panghinaan ng loob…

Dalawang libong taon ang nakararaan, ibinigay ng Diyos ang Kanyang buhay sa bawat taong lumakad sa Sanlibutan. Ano ang kahalagahan ng araw na iyon sa Kalbaryo para sa bawat isa sa atin? Nabigyan tayo nito ng pagkakataong matanggap ang Buhay na Walang Hanggan. Kung ang puso mo'y nanabik na magkaroon ng personal na pakikipag-ugnayan sa iyong Tagapagligtas, ang pangangaral na ito ang napakainam unahin.

Ang komisyong ibinigay ng Diyos kay William Branham ang nagpaningas ng mga rebaybal ng pagpapagaling sa buong mundo noong pagtatapos ng 1940's hanggang 1950's. Sumunod sa yapak ang mga ebanghelistang gaya nila Oral Roberts, T.L. Osborne, at Jack Coe na nagpabagong-mukha sa daigdig ng sangka-Cristianuhan. Dito lahat nagsimula.